Ben Seni Kırmak İçin Yaratılmadım
Birinin peşindeyim ben Tanımsız bıraktığım birinin Hüzünleriyle mutlu olabilen birinin Onu arıyorum gözlerimi her kapadığımda Gülümsemenin güzel olduğuna karar veriyorum; Ansızın. Çünkü o gülümsüyor. Sevginin şiddetinden arınmış bir payla, Gülümsüyoruz birbirimize Ben cesaretimi senden alıyorum pervasızca. Ve yine ben cesaret veriyorum sana Mücadele ruhunda. Böylece seni planlıyorum düşlerimde Haksızca. Cezalandırılacak kadar mı suç yüklüyüm? O kadar çok mu zarar veriyorum sana Seni düşlerken. Oysa varoluş sebebimden çok uzakta bu Çünkü ben seni kırmak için yaratılmadım. Bunlar da geçecek şüphesiz Seni unutmaya kaç yüzyıl kaldı ki? Bir imkansızlığın fark edilişinin ardından Gözyaşlarıyla süslenen Korkunç acının unutulmasına Kaç yüzyıl kaldı ki? Yaralandım. Kalbimdeki tüm nöbetçiler de yaralandı. Mağlubiyetlerin en ağırını yaşamakta Yalnızlığım. Seni geri kazanilamayacak kadar Çok kaybettim. Bir bahane de bulamıyorum ki bu felakete Geride kalanları da silemiyorum zaten. Bu yüzden gözlerim hep yaşlı Her cümlem de yarım kaldı. Mutluluğumu alıp giderken bu sular yerine Acı bıraktı. Hüzünden bozma bir tebessüm Veda ederken: "Ben seni kırmak için yaratılmadım."
(7 years ago)
